Vandaag bekeek ik een online masterclass van de OU met Prof. dr. Els Boshuizen: ‘Hoe ontwikkel je expertise?’ Eerder las ik in ‘Why students don’t like school?’ van Daniel Willingham over hoe expertkennis in de weg kan zitten.

Professor Boshuizen beschrijft het proces van beginner naar expert, waarbij aanleg, motivatie, gegrepen zijn, inzet en zelfsturing een rol spelen. Tijdens dat proces is oefening, opdoen van ervaring, zoeken van leergelegenheden en feedback krijgen belangrijk. Uiteindelijk is een expert een authoriteit op een bepaald gebied, wat ook verwachtingen met zich meebrengt: verbeteren, vernieuwen en bijblijven.

Practice makes permanent (not perfect!)

Wat kunnen we met deze informatie over experts? Professor Boshuizen noemt een paar dingen die relevant zijn voor het vormgeven van onderwijs. Het is belangrijk dat studenten hun kennis kunnen toepassen. Daardoor wordt integratie tussen verschillende domeinen bevorderd. Ze pleit voor ‘deliberate practice’: Laat studenten leren en oefenen op het randje van hun kunnen. Laat hen meewerken en geef goede feedback. Vooral interessant vind ik ‘expert modelling’. Mensen leren van nadoen, dus maak het gedrag van experts zichtbaar. Hoe kun je dat doen? Bijvoorbeeld door eyetracking: waar kijkt een expert naar? In de masterclass is een mooi voorbeeld te zien van een expert die naar een vis kijkt (zie gele stip in het plaatje hierboven). Door de eyetracking is duidelijk te zien op welke delen van de vis de expert gefocussed is. De studenten worden minder afgeleid door het geheel aan informatie. Ze leren te kijken naar relevante delen en maken hierdoor grotere vorderingen.